Dominee aan de Vaart
 Het is september, en het kerkelijk seizoen gaat weer van start. We hebben in de kerkenraden en in het kernteam van ‘Kerken met Vaart’ allerlei plannen gemaakt voor de komende tijd. Er is een prachtige folder vormgegeven waarin alle gezamenlijke activiteiten staan. (zie -binnenkort- ook: www.kerken-met-vaart.nl) Het was mooi om zo samen te werken aan de toekomst van onze kerken. Ik hoop op een goede opkomst bij de gespreksgroepen. Er is er één over ‘de Zin van het leven’, en een Bijbelgespreksgroep. De laatste zal ik samen met ds. Van Vliet van de Zuiderkerk begeleiden. Mocht u interesse hebben: u kunt zich opgeven bij mij: veld5834@planet.nl. De data en tijdstippen staan in de folder. Ik hoop dat de gespreksgroepen -en ook de andere activiteiten- bijdragen aan het versterken van het fundament waarop de samenwerking tussen de kerken berust. Door met elkaar in gesprek te zijn over geloven, Bijbel en de Zin van het leven, leren we elkaar kennen, verrijken we elkaar en zijn we bezig met waar het in de kerk in wezen om gaat. Het jaarthema Het jaarthema van de PKN is ‘Als nieuw. Leven in het licht van Gods koninkrijk’. Op de website van de PKN wordt dit als volgt toegelicht: “Centraal bij dit jaarthema staat de gelijkenis 'De werkers in de wijngaard' (Matteüs 20, 1-16). In deze gelijkenis is iets te proeven van de vreemdheid én het bevrijdende van het koninkrijk. Jezus zet alle menselijke verwachtingen op zijn kop. De arbeiders die pas laat op de dag zijn begonnen, ontvangen net zoveel loon als de arbeiders die de hele dag gewerkt hebben. Hun loon is geen loon naar werken maar genadeloon. Ondertussen klinkt in deze gelijkenis ook een uitnodiging: je kunt elk uur aanhaken bij het werk in de wijngaard. Als we ons richten op het hemelse licht dat nu al over onze werkelijkheid valt, scherpt dat het zicht op onze verantwoordelijkheid voor de medemens, voor de schepping, voor ons samenleven.” Er zijn van die verhalen die je een beetje ongemakkelijk achterlaten. Niet omdat ze ingewikkeld zijn, maar omdat ze iets in ons raken dat diep geworteld zit. De gelijkenis van de werkers in de wijngaard (Matteüs 20, 1-16) is zo’n verhaal. Het lijkt in eerste instantie een vrij eenvoudig verhaal over loon en arbeid, maar als je er wat langer over nadenkt, wringt het. De arbeiders die de hele dag hebben gezwoegd, in de brandende zon, krijgen hetzelfde betaald als de mensen die pas aan het eind van de dag arriveren en nauwelijks hun handen vuil maken. Dat voelt oneerlijk. We zijn nu eenmaal gewend aan het idee van "loon naar werken". Het is bijna een oerprincipe: je werkt hard, en daar word je voor beloond. Maar hier gebeurt iets vreemds – en misschien zelfs iets wat op het eerste gezicht oneerlijk lijkt. De laatkomers ontvangen net zoveel als degenen die vanaf de vroege ochtend hard aan de slag zijn gegaan. Er zit iets ongemakkelijks in deze gelijkenis. Het druist in tegen onze instinctieve overtuiging dat inspanning beloond moet worden. Jezus lijkt hier alle menselijke verwachtingen op hun kop te zetten. Maar juist dat ongemak nodigt uit tot nadenken. Wat gebeurt hier precies? Het verhaal wijst niet op de verdeling van eerlijk loon, maar op iets veel diepers: genade. En genade werkt nu eenmaal anders dan de logica van beloning. Genade kijkt niet naar hoe lang je hebt gewerkt, hoeveel uren je hebt gemaakt of hoe zwaar je het hebt gehad. Genade wordt gegeven, niet verdiend. En daarmee zit er iets bevrijdends in deze gelijkenis. Want als je door die schurende eerste laag heen prikt, ontdek je dat de boodschap niet alleen gaat over loon of inspanning, maar over de uitnodiging om altijd aan te haken. Of je nu vroeg bent of laat, je mag nog meedoen. Het is nooit te laat om je bij het werk in de wijngaard aan te sluiten, en deel te nemen aan Gods Koninkrijk. ‘De eersten zijn de laatsten, wie nakomt gaat voorop! (Liedboek, 991) ds. Anneke van der Velde veld5834@planet.nl 06 52680894 | ||
| terug | ||